555.Kogut

Właśnie przytelepałem się do domu z pracy. Od 7.45 do 21. z minutami. Ale jak by kto pytał, to rzecz jasna obijam się pracując 18 godzin w tygodniu. Wiem, że miałem rodziców, zapisuję ich sobie, ale w głowie mam wciąż obracającą się wirówkę, zamiast jakiegoś normalnie odtwarzanego filmu z wydarzeniami dzisiejszego dnia. Od lat nie miałem tylu rodziców. Co ciekawe, tylko połowa to ci od jedynek, reszta ma (tj.dzieci mają) oceny pozytywne, nawet stosunkowo niezłe, ale przyszła zaniepokojona. Nie mogę powiedzieć w takich sytuacjach, że gimnazjum państwu i dzieciom w głowach przewróciło wysokimi ocenami, a w odniesieniu do podstawy programowej liceum, to państwa dzieci potrafią mało, albo bardzo mało a pracują niewiele więcej, to z czego by się miały brać te piątki i szóstki? Względnie, że spłodzili państwo pracowitego nielota, to z czego ma on zapierdalać jak jaskółka? Zjawił się także raczej u mnie rzadki, lecz dość wyrazisty by na parę lat starczyć typ: Tatuś "dziecko mi niszczycie i nie doceniacie dranie coście są w zmowie!". 

Na tratwie Meduzy - nastroje i porządki denne. Zarysowałem pokład opadającą szczęką, kiedy dowiedziałem się jak wygląda komunikacja na mostku tratwy. 

Zastanawiam się czy moja praca ma jakikolwiek sens. Czy nie uczestniczę tylko w tańcu pozorów, w którym wydaje mi się tylko, że kogoś czegoś uczę, że ktoś dzięki mnie czymś się wzbogaca, jakoś się rozwija z pożytkiem? Czy nie jestem jak kogut, któremu się zdaje że on swym pianiem słońce na niebo wywołuje?