167.Pusta poduszka

Tydzień natłoku obowiązków dobiegł szczęśliwie końca. Leży jeszcze sterta prac do sprawdzania (130 sztuk - prawda że drobiazg?) z tego tygodnia, których nie miałem kiedy tknąć.

Niesmak po zebraniu z rodzicami - 80% rodziców zagrożonych przeze mnie bambini nie pojawiło się u mnie. W ogóle w szkole bardzo mało rodziców (za to moi, tj. mojej klasy, stawili się prawie w komplecie). Wciąż nie mogę się pogodzić z takim olewaniem spraw własnego dziecka. Pewna mamusia po raz kolejny nie pojawiła się, mimo mojej wyraźnej prośby via wychowawczyni. Od początku roku nie jestem w stanie ściągnąć baby na rozmowę w sprawie jej syna.

Na pociechę kupiłem sobie piękny model czeskiej firmy Eduard. Trochę to wkurzające, że Czesi potrafili rozkręcić dużą firmę z bogatą ofertą, a nasze (jej) odpowiedniki to żenada lub partactwo i amatorszczyzna. Kiedy otworzyłem pudełko z tym Messerschmittem, to pomyślałem, że jeśli to Weekend Edition, to musi to być bardzo długi weekend, bo tyle tam części!

Niestety - pociecha w sumie słaba, gdyż nastrój kiepski. Niewątpliwie pewną rolę odgrywa zmęczenie i niewyspanie z zeszłego tygodnia, ale głównie chyba ciąży formatowanie życia. Złapałem się parę razy na tym, że kiedy kładę się do łóżka i gaszę światło, przypomina mi się jak obok leżał M. Od początku to było skazane na porażkę, ale... nigdy niczego więcej niż wtedy nie miałem. A teraz, cóż - tempi passati, jak moje życie.