160.Upływ czasu

I znów matura. Wydaje się, że poprzednia była dopiero co, a tu rok cały przecież przeleciał. Kiedyś to brzmiało imponująco: rok, hoho! szmat czasu, w którym wiele może się przydarzyć, wiele można zdziałać, wiele osignąć, wszystko odmienić. Ocean możliwości. 

A dziś - zda się mgnieniem zaledwie, okruchem przelatującym w strumieniu równie jak on anonimowych przelatujących przez klepsydrę życia.  Rok - 360 dni wedle rachuby gimbazy, nie wartych pamiętania nie dlatego, że przyniosły coś o czym chciałoby się zapomnieć, lecz dlatego, że nie przydarzyło się w nich nic zasługującego na pamięć i pielęgnowanie wspomnień.

Młodym wydaje się, że rok to długi okres pełen możliwości i okazji. Starym coraz trudniej odróżnić go od miesiąca, z czasem i od tygodnia, aż przychodzi dzień, w którym patrzą ze zdumieniem i niedowierzaniem na datę i pojąć nie mogą, jak, gdzie i na czym to całe życie im upłynęło. Czują się jakby im ktoś je skradł. A oni je po prostu przeżyli rutyną dnia codziennego, pustką emocjonalną, brakiem głębszych więzi, brakiem pasji. Całe życie płynęli kanałem. Ciało starzeje się szybciej od umysłu. Na ogół.