Zalewanie przez sąsiadów chyba w końcu opanowane, mam nadzieję, że ostatnia wersja lokalizacji przecieku okaże się wreszcie trafną i ostateczną, bo woda kapiąca z przewodów elektrycznych zwolna zaczynała być zjawiskiem irytującym.
Kupiłem sobie kilka książek, skorzystawszy ze sporego rabatu okolicznościowego w PWN. Obżarłem się tłustoczwartkowymi pączkami. Durne to było, bo i tak przez zimę przytyłem jak cholera, ale z drugiej strony... po jaką cholerę mam się katować? Czy szczuplejszy czy grubszy i tak nic to nie zmieniało.
Rozważałem powrót do zbierania modeli kolejowych, ujrzawszy w sklepie piękne modele polskich wagonów tzw. ryflaków; akurat stały wszystkie trzy numery, oliwkowe, w oznakowaniu z lat sześćdziesiątych, przydział warszawski. Kuszące, bo nakład się wyczerpał i może to być ostatnia szansa żeby cały komplecik nówek przygarnąć. Ale jakoś nie mam nastroju, dużo miejsca to zajmuje, kupę kasy trzeba by wydać (po 250 złociszy za sztukę!). Być może wkrótce będę żałował, że nie kupiłem ryflaczków... ale cóż... jedna stracona okazja mniej czy więcej, w moim życiu to doprawdy drobiazg i detal - jeden z tysiąca.
a ja jeszcze pojadłbym pączków, żałuję, że tak mało ich w czwartek kupiłem ;)
OdpowiedzUsuń250zł. za jeden, uuu, to wszystkie razem dałyby tyle, ile ja płacę co miesiąc za wynajem mieszkania... dla mnie to by były za drogie zakupy, no chyba, że kupowałbym miesięcznie jeden ;)
Ano właśnie, piękne cacka, tylko niezbyt kompatybilne z belferską pensją. Dodałem w poście link do fotek ryflaków.
OdpowiedzUsuńPatrząc na te cudeńka, przypomniały mi się szczenięce lata i budowanie makiety... To dopiero była zabawa!
OdpowiedzUsuńZabawa fajna, tylko miejsca trzeba sporo i pieniędzy mnóstwo. Dziś kolejki i makiety oparte na sterowaniu cyfrowym dają nieporównane ze starym analogiem możliwości.
Usuń