191.Ex vino veritas

Drugi tydzień urlopu rozpoczęty. W zasadzie - prawie drugi, bo w pierwszym tygodniu jeszcze pierwsze parę dni spędziłem w pracy. Ale! przymknąć można oko na tę nieścisłość, bo jak na moje standardy, to wybyłem z pracy wyjątkowo szybko, gdyż w ubiegłych latach zwykle wolne miałem dopiero między 12. a 15. lipca.

Nastrój - średni. Znaczy to, że nie sięgam dna, jak którychś wakacji przed kilku laty, kiedy chyba większosć czasu spędziłem w zaciemnionym mieszkaniu, godzinami grając na kompie, wychodząc tylko po zakupy, żeby mieć co jeść i licząc nerwowo dni do rozpoczęcia roku. Choć muszę zastrzec, że łóżko było wtedy starannie posłane, a ja wymyty i ogolony. Więc na totalną deprechę to się, uważam, nie łapało. O szczęśliwym życiu, po prawdzie, jednak też nie świadczyło.

Poczucia szczęścia nie mam i teraz. Łapię się na tym, że kiedy widzę jakichś młodych *) chłopaków, zwłaszcza w parze, to mi nastrój siada. Jakby ten ukryty szyderca w mojej głowie piał z radości: Popatrz, popatrz! Jak oni ładnie wyglądają! Jakie mają możliwości ułożenia sobie życia! A ty co? Ucho od śledzia!

Rozsądek podpowiada, że trzeba się pogodzić z rzeczywistością - jestem, byłem i pozostanę samotnym. Nikt na takie cudo malinowe jak ja nie poleciał i nie poleci**), więc należałoby się jakoś z tym uładzić, zaakceptować i ułożyć sobie wedle tego dalsze życie, które może potrwać, niestety, nawet jeszcze kilkadziesiąt lat, pozostając w nadziei, że z czasem tęsknota za miłością, bliskością i czułością będzie słabnąć i blaknąć, aż z czasem stanie się bladą mgiełką jak pamięć o całym życiu zdemenciałego staruszka przycupniętego na łóżku w domu opieki.

Pytanie tylko, drobne może, ale na które wciąż odpowiedzi nie znajduję: JAK to sobie ułożyć? Jak zdusić emocje, pragnienia, fundamentalne, najważniejsze dla człowieczego bytu? Dlaczego "zdusić"? Bo skoro zaspokoić ich nie można / nie udaje się to cóż pozostanie? Tak, wiem - to retoryczne pytania. Na nie każdy sam musi sobie odpowiedzieć. Irytuje mnie, że wciąż odpowiedzi nie znajduję - a tyle tego pierdolenia ludzi dookoła, jaki to ja jestem mądry.

A czas płynie. Być starym, samotnym gejem to kiepski status. Szczęśliwym wybrańcem losu ***) kto sobie z nim poradził.

________________________________________

*) to znaczy: wyraźnie młodszych ode mnie, ale nie mówię tu o nastolatkach, bo oni są - z całym szacunkiem - dla mnie aseksualni. To takie objaśnienie dla tych, którym się myli gej z pedofilem. >:-(

**)   a jak poleci to niestety prawdopodobnie będzie taki specjał, że najrozsądniejszą reakcją będzie zmasowany ogień zaporowy. ;-)

***) lub beneficjentem łaski boskiej.