355.Marynarka

Coraz więcej przypomnień o zbliżającym się powrocie do pracy. Najdeliktaniej rzecz ujmując - nie nastraja mnie to optymistycznie. Jakby było z czego optymizmu ulewać.

Emuś wpadł z wizytą, a jak się okazało - i po poradę. Wysłuchałem, poradziłem, a że rada okazała się zbieżna z jego wcześniejszą decyzją, to się chłopak uskrzydlił i tak ucieszył, że na odchodnym uściskał i wykrzyknął: "Aberuś, kocham cię!". Słodki jak szczeniaczek.

Wymiana garderoby - trzeba było wymienić jedną z marynarek dość wyraźnie ruszoną zębem czasu i intensywnej eksploatacji, bym nie mógł już na nią patrzeć. Zwiedzanie popularnych sieciówek zaowocowało w końcu zakupem, ale com się naszukał i namacał, tom się nategocił. Fajne przeceny ma Bytom, ale w necie, bo w stacjonarnych ta oferta jest tak wycinkowa, że albo nie ma w ogóle tego modelu, albo rozmiaru. No a jakoś marynarkę z netu to się trochę boję kupować - w salonie mam od ręki poprawki za free, a z netu to muszę szukać krawca, który sobie z marynarką poradzi, no i oczywiście dodatkowe kilkadziesiąt złociszy do wydania. W sumie najwięcej interesujących marynarek w nieprzyjemnych cenach było w Van Graafie. Szkoda że muszę teraz tak się z kasą liczyć.

Przy oglądaniu marynarek znów włączył mi się stary znajomy mechanizm. Widzę fajną marynarkę, w głowie układają mi się różne możliwe kombinacje kolorystyczne ze spodniami, widać że ciuch ma duży potencjał, tzn. może być częścią wielu różnych zestawów, ale... No właśnie - gromki głos: "Tak kolorowo?! Stary dziad i takie fanaberie? I pocotokomunaco? Stary pedał w barwy godowe się stroi! Żeby się ludzie śmiali! Nie wyróżniać się z tłumu staruchu! Nie wyróżniać! Zniknąć!"