1148.Piątunio!

Noc koszmar. Zasnąłem krótko po pierwszej, obudziłem się za kwadrans piąta z parszywym bólem głowy i pospinanymi plecami. I już oka nie zmrużyłem, aż do wstania by pójść do pracy. Dawno tak fatalnych jazd nie miałem.

W robocie - dystans społeczny dla posiedzenia rady pedagogo możemy znaleźć tylko na sali gimnastycznej, a tam wymarzłem jak skurwysyn. Inni podobnie - co kto miał z przyodziewku to wyciągał i wciągał, niektóre koleżanki siedziały w kapturach, opatulone w kurtki, chusty, pledy  i narzutki. W takich warunkach, to koronawirus nie potrzebny, bo nas jakieś zwykłe rozłożą.

Potem jeszcze wewnętrzne "szkolenie" z narzędzi do pracy na odległość; wewnętrzne, bo żadnego wsparcia z zewnątrz nie mamy, czyli szkolimy się sami, można by rzec - sposobem gospodarczym. Zgodnie z najlepszymi tradycjami szkoleń oświatowych - prezentacja właściwie, a nie szkolenie.

Pojutrze zaczyna się rok szkolny (licząc w dniach roboczych, rzecz jasna), a my nie mamy planu lekcji, nie mamy nawet sugestii na temat zachowania w trakcie lekcji i przerw. Właściwie jedyne na razie zarządzone różnice między rokiem nadchodzącym a minionymi, to brak uroczystego rozpoczęcia roku szkolnego na sali gimnastycznej i delikatna sugestia, żeby nie robić wycieczek. Aha, no i w stołówce ma być mniej miejsc do siedzenia i jakoś inaczej będzie z posiłkami, ale jak to jeszcze nie wiadomo. Calutka reszta (na ten moment)  bez zmian.

W sumie w pracy raptem sześć godzin, a wróciłem półprzytomny. Po obiedzie ścięło mnie i zdrzemnąłem się dwie godziny, co znaczy, że będę miał problemy z zaśnięciem w nocy. Teraz siedzę i czekam na premierowy wypiek żytniego chlebka z chlebkowego piecyka. Liczę się z tym, że wyląduje w koszu. Właśnie zajrzałem i wydaje się jakiś taki nie tak wysklepiony... 😕   Plecy spięte, szyja i głowa boli. A rok szkolny jeszcze się nie zaczął...