468.Pozlekarze

Super sprawa - powrót do pracy przypłacić infekcją. Najwyraźniej któraś cząstka przyszłości narodu mnie obdarzyła wirusem jakimś. Nie miałbym nic przeciwko temu, żeby szybko wyzdrowieć. Jak mi się szybko nie poprawi, to będę musiał zawlec się do lekarza, a za tym nie przepadam. Niby jestem zapisany do enefzetowskiej przychodni, ale terminy przyjęć do POZlekarza są takie, że mogę zdążyć w naturalny sposób wyzdrowieć nim mnie przyjmie. Poza tym, niektórzy z nich sprawiają wrażenie, jakby za każde wystawione L4 musieli ZUSowi płacić z własnej kieszeni. To sprawia, że obawiam się ryzyka następującego: nie pójdę do pracy, zapiszę się do lekarza, pójdę, a on mi nie da zwolnienia i co ja wtedy w pracy powiem i zrobię? A, niestety, nie są to tylko moje fobie, bo przejścia znajomej w tej przychodni są bezdyskusyjne. Więc od dawna idę prywatnie. Kosztuje to (w połączeniu z utraconymi zarobkami, a u nas to dotkliwe) słono, ale przynajmniej mogę liczyć na to, że zostanę przyjęty tego samego dnia lub z dnia na dzień, oraz że lekarz nie będzie się wydurniał odmawiając zwolnienia nauczycielowi, który mówi ledwie szeptem, i oznajmiając zajrzawszy w gardło: "Ja tu nic nie widzę", co miało wówczas oznaczać "Nic pani nie jest.". Być może to kryptoortopedzi... ;-)) Za różowo prywatnie to też nie jest, bo ostatnio to mnie tak dochtórka leczyła z zapalenia zatok, że trzy razy płaciłem za wizytę, zużyłem antybiotyk (za trzecim razem doszła do wniosku, że może jednak by się przydał, wcześniej miał wystarczyć ibuprom), a właściwie jakbym łykał słodkie groszki - podobna skuteczność; zatoki jako tako uspokoiły się z nadejściem wiosny, lecz o pełnym wyleczeniu raczej nie było mowy.

Tak, wiem, jest jeszcze opcja - zmienić przychodnię. Tylko nie wiem na jaką, a w ciemno strzelać? No i do lekarza chadzam raz na rok lub dwa, więc tak silnego parcia nie mam.