801.W mrocznej dolinie

Wjechałem w mroczną dolinę. Czuć było czającą się wokół nienazwaną grozę. Świstały strzały goblinów, warkotały topory orków i powietrze burzyło się od przelatujących z rykiem wywern. Instynkt podpowiadał, których kamieni i kępek trawy unikać, gdyż czaiły się pod nimi skaczące miny. Niczym Almanzor darłem się między szable i groty, myląc nikczemne pogonie. Ze ścian wąwozów wylatywały zdradzieckie zatrute strzałki i wirujące ostrza, a z góry toczyły się wściekłe głazy. Przedzierałem się z rozpaczliwą determinacją, dławiąc w sobie strach i chęć rejterady. Cudem minąłem Sfinksa, Scyllę i Charybdę, oraz wyrwałem się krakenowi. Mężnie stawiłem czoła licznym demonom kuszącym, wabiącym i nęcącym, o grożących nie wspominając. Taki Roland-dupa utknął w wąwozie Ronsewalskim, a ja - proszę! - wróciłem z dramatycznej misji "po głowę księżniczki i rękę smoka" cały i zwycięski, ściskając pod pachą zaszczytną nagrodę bohatera - paczkę ze schowka InPostu.