Rutyna lekcyjno-maturalna pożera dni i tygodnie z szybkością i bezrefleksyjnością kombajnu. Już tylko miesiąc nauki do końca zajęć. Ani się człowiek obejrzy, jak i to zleci. Tym bardziej, że dla dozorcy dziennika to jeden z dwóch najgorętszych okresów w roku. Rzygać mi się chce od sprawdzania prac.
M. zniesmaczona sprawdzaniem matur (warunki, klimat, sensowność itp.). Cóż, nie powiedziała mi o tym niczego, czego bym nie wiedział już od dawna. No może poza tym, że sprawdzanie obstawiają głównie panie emerytki, podchodzące do tego... hmmm... ujmijmy to - akordowo. Jedna z młodszych (znaczy - przedemerytalnych) egzaminatorek skwitowała całą imprezę - "Gdyby nam porządnie płacili, to przecież nikt by do tej roboty nie przyszedł".
Czytam "Dziennik. Pięć zeszytów z łódzkiego getta" Dawida Sierakowiaka. Dawno nie czytałem niczego równie przygnębiającego. Wydawało mi się, że jestem dość uodporniony na lekturę o różnych okropieństwach wojennych, ale zapiski tego biednego chłopaka, który umarł z głodu w Łodzi w 1943 r. podziałały na mnie bardzo depresyjnie. Czytam pomału, po kilka, najwyżej kilkanaście stron, bo więcej nie daję rady. Strasznie smutne. Po nim został choć taki ślad: grupowa fotografia i te pięć ocalałych zeszytów. A ilu nie zostawiło po sobie żadnego śladu istnienia?
O ile lektury o holokauście jeszcze jestem w stanie znieść, choć ciężko mi to idzie, to np. filmów typu "Lista Schindlera", "Pianista" czy "Korczak" nigdy - całkiem świadomie - nie obejrzałem.
OdpowiedzUsuńObejrzałem wszystkie trzy filmy, ale żaden mnie aż tak nie przygnębił jak te zapiski.
UsuńDziś każdy może po sobie zostawić ślad choćby w formie elektronicznej, do tego na bieżąco pisanej. Ale w tej ogólnej pisaninie trudno trafić na wpisy (nie wiem jak to nazwać) utrzymujące poziom.
OdpowiedzUsuńDwa pierwsze filmy widziałem, robią wrażenie i potrafią wzruszyć.
Oprócz utrzymywania poziomu pożądane jest jeszcze by był to poziom przyzwoity.
UsuńJak to niektórzy mawiają, "słuszna racja".
Usuń