796.Prezentów nie będzie

Lekcja, lekcja, lekcja... Przesuwający się przed oczami korowód twarzy. Temat 1, temat 2, temat 3... Taśma. Ruch. Ruch. Następny! Stop! Rada. Pierdu, pierdu, pierdu. I do domu. I kroki, kroki, kroki, tupot nóg. I myśli smutnych czarnych wiatr... (wybaczcie, Bułacie Szałwowiczu, parafrazę)

Praca w oświacie ma tę zaletę, że wciąż potrafi zaskoczyć; nawet po 15 czy 20 latach pracy. Do głowy by mi nie przyszło, że rada rodziców może oznajmić, że nie da ani grosza na nagrody (książkowe) dla klas trzecich. To znaczy da, ale tylko za takie ogólnoszkolne zasługi, typu: samorząd, sztandar, zbieranie makulatury, a nie wróć, to było za moich czasów, więc teraz za jakąś akcję w rodzaju sprzątanie świata. Ale nagrody przyznawane w klasach za średnią, za frekwencję, za działanie na rzecz kolektywu itp. to niech sobie sami belfrzy kupują, bo rodzice na to nie dadzą. A czemu? A bo wynikami uczniów nie są usatysfakcjonowani. Więc za karę bachory nagród od (rady) rodziców nie dostaną. Tymczasem te nagrody dawało się za osiągnięcia w określonym kontekście - na miarę konkretnej grupy młodych ludzi, zwanej klasą, choć właściwie prawidłowo powinno się mówić: oddziałem. Średnia na przykład 3,80 może być w skali szkoły marna, ale w danej klasie, gdzie przyjęło się nie uczenie się, a z naboru zebrała się grupa słabiutka, to ta średnia może wskazywać na imponujące osiągnięcie. Podobnie, kiedy wyrobił ją uczeń z początku słaby, ale ciężko pracujący przez te trzy lata. Nagroda dla takiego człowieka jest słuszna i zasłużona, ale... rodzice widzą tylko cyferki, i że poniżej ich założeń. Miałem klasę kiepsko chodzącą i w niej ucznia-rodzynka ze 100%- frekwencją - i co? miałbym mu nie dać nagrody że nie poddał się grupie? że wytrzymał? A przecież mówimy o książkach za dwadzieścia kilka, najwyżej trzydzieści kilka złotych! I de facto pamiątce na zakończenie szkoły średniej. Smutne.