1133.Spacer

Ostatnio zdarza mi się naruszać dystans jaki mam od kilku  miesięcy do komunikacji miejskiej. Po (małej) części mogę się usprawiedliwiać że oswajam się z nieodległą w czasie konieczną wyprawą na daleki wschód, której per pedes nie odbędę, lecz faktycznie potrzeby życiowe biorą górę nad narzuconymi lękami epidemicznymi. Tyle rozsądnego zostało, że wybieram linię szybciej jadącą, z mniejszą liczbą przystanków i mniej zaludnioną. Ha! Nawet ogarniam kupowanie biletów w biletomacie - ja, odwieczny posiadacz karty miejskiej z biletem kwartalnym! 

No i dzisiaj sobie pojechałem do Lerłasa na Żeraniu, pod pretekstem uzupełnienia artykułów metalowych, a faktycznie w dużym stopniu, żeby się z domu ruszyć. Niewątpliwie nocna skrajna lekkomyślność odegrała w tym swą znaczącą rolę*).

Pamiętając niedawny powrót z Żerania, gdy pusty na pętli tramwaj wkrótce zapełnił się rodakami z ich swoiście polskoswobodnym podejściem do higieny i przepisów, postanowiłem ruszyć z buta. Pamiętając o mądrości konsumentów salami, przyjąłem że przejdę sobie kawałek, a jak mi się zechce, to sobie wsiądę w tramwaj i dojadę resztę trasy. Naturalnie nie zechciało (bo to nie honor; skoro już tyle przeszedłem, to co? tego kawałka nie dam rady?! to potrzymaj mi wózek!😉). Dwie godziny szybkiego marszu bez dziesięciu minut wyszły licząc od marketu do przedpokoju. Wedle googlemapy dziesięć i pół kilometra; do tego trzeba by dodać jeszcze wcześniej jakieś 800 metrów na dojście od autobusu do marketu. Troszkę więc tego spaceru dla starego ropucha dziś było.

_______________________________________

*) Stary i głupi, nie miał co robić, to na wagę wlazł. Jakby nie widział w lustrze.