678.Osiołkowi w żłobie dano

Ostatnio wzrosła aktywność kontaktowa Emusia. W dwie rozmowy wyszło mi całe doładowanie fona, a przecież oprócz moich było więcej jego dzwonień. Dzwonień i zawodzeń. Akustycznie mógłby zawstydzić banshee. Jak zauważyła M., właściwie dopiero teraz staje się pełnym nauczycielem, a nie tylko panem efekciarskim. Pełnym, bo: wychowawstwo i cała frajda z upierdliwych rodziców, lekcje z całymi klasami, do tego nauczanie indywidualne w domu ucznia na jakimś zadupiu, i w charakterze syropku klonowego na okrasę całości - oczekiwanie w nowej szkole, że ma być miło, przyjemnie i z bujaniem klienta na rękach. Herr Lehrer bez bata i szpicruty jak bez ręki. ;-))

Ostrzegałem go, że bierze na siebie za wiele, ale olał moje słowa równo. Teraz... ciężko mu strasznie, ma kategorycznie dość, absolutnie nie wytrzyma! Do momentu, kiedy sobie policzy ile tam przez rok ma zarobić... Zwracam mu uwagę, że obciążenie mu się jeszcze zwiększy, bo od 1 września wszystkie nauczania indywidualne są nie w szkole a dojazdowe w domu ucznia i z pewnością jeszcze się nowe pojawią - nie słyszy. Liczy sobie, że aby do kwietnia, bo potem to już będzie miał lżej i łatwiej. Tłumaczę mu że koniec roku to dla wychowawcy okres wzmożonej pracy - ignoruje zupełnie. Aż do następnej symfonii lamentu.

Nieszczęśliwy bo samotny i kandydat na męża pozostaje w przedpokoju pod tabliczką "kolega", ale wobec sugestii, żeby zamiast zarzynać się robotą zainwestować czas i wysiłek w chłopaka, miota się rozpaczliwie zawodząc za forsą jaka by mu przepadła. 

"-Ale to 12 tysięcy! 12 tysięcy! Miałbym na ekstrawakacje! Na super wyjazd za granicę!"

"-Jasne, że fajnie wyjechać. Tylko czy... będziesz miał z kim?"

Milczenie. Kurtyna.