916.Na pustą główkę

Z oknem olśniewające słońce, lecz siedzę w domu. Muszę choć troszkę się podkurować. Podłapałem przeziębienie, lecz wczoraj musiałem się nalatać po sklepach za sprawunkami dla siebie (spożywka) i dla rodziców (hydraulika i garnki). Dziś muszę też decydować co z remontem kuchni - startuje za kilka dni czy za pół roku. Nie wiem jak wykrzeszę z siebie siły, ale chyba skoczę na tę (pustą) główkę i nie będę przekładał (bo co sobie ludzie pomyślą?! #durny ja.😠). Niedobrze mi się robi już na samą myśl o straszliwej rujnacji i konieczności tłuczenia się po różnych sklepach w przeglądaniu i wybieraniu pierdyliona rzeczy, które będą potrzebne.

Nieprzyjemna rozmowa z M. - musiałem się mocno starać, żeby nie powiedzieć co myślę o jej podejściu do pewnych spraw. Za bardzo pobrzmiewa mi echo tradycyjno-katolsko-małomiasteczkowe. Nie jest to jednak postać tak jednowymiarowa. Z pewnością musimy ograniczać się do spraw zawodowych i czysto osobistych, starannie unikając zbliżania się choćby do kwestii polityczno-ideologiczno-publicznych.

Nie mam najmniejszych złudzeń, że śmierć prezydenta Adamowicza cokolwiek u nas zmieni. Nie otrzeźwiło nas zabójstwo prezydenta Narutowicza w 1922*), nie otrzeźwi i to. Wściekłą nienawiść między Polakami przytłumiła trochę II wojna światowa**) i dziejąca się w jej trakcie i po zakończeniu rewolucja społeczna, lecz już dwadzieścia parę lat po wojnie mieliśmy wyraźne symptomy jej odrodzenia. Dziś mamy rozkwit. Stary Bismarck przewraca się w grobie, ale z uciechy, że tak ładnie ilustrujemy jego (a przynajmniej przypisywane mu) spostrzeżenie: "Dajcie Polakom się rządzić, a sami się wykończą".

_________________________________________

*) Jeśli dwa punkty wystarczą do narysowania linii, to pozostaje mieć nadzieję, że nie ustanowiliśmy nowej świeckiej tradycji mordowania sobie co sto lat jakiegoś naszego prezydenta... Właściwie to mógł ją w pewnym sensie zapoczątkować już ten histeryk Kordian wysyłając do wieczności cara.

**) Przecież nawet wtedy, w obliczu tej strasznej tragedii i zagrożenia zagładą naszego narodu, nie tylko kłóciliśmy się, ale i zabijaliśmy się skrytobójczo.