"Panie Profesorze, na studiach jest cudownie, ale wielka szkoda, że Pana tu nie ma!" Przykre, że to kolejne z moich upośledzeń - nie umiem się czymś takim ucieszyć, nie potrafię czerpać z tego satysfakcji ani radości. Owszem, widzę w tym potwierdzenie, że może nie jestem taką zupełną bezużytecznością - dla niektórych uczniów i przez chwilę ich życia, jednak to tylko konstatacja bez głębszych oddziaływań. Dostrzegam, rejestruję jako dowód uznania, lecz nie absorbuję, nie używam do wzmocnienia, ani do budowy. Mam tu zupełnie inaczej niż Emuś, którego to rozpromienia i uskrzydla. Czuję, że gorycz pokryła wszystko tak grubą warstwą, że nic nie jest w stanie jej przebić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz